Deze week was het zover, mijn oude naaimachine ging het huis uit. Afgelopen kerst had ik mezelf een nieuwe cadeau gedaan en dat is nu bijna een jaar geleden. En de Brother stond al een poosje in een hoekje op zolder. Ook al heeft deze machine niet altijd zijn best gedaan (werkelijk, koop nooit een showmodel!! Ook niet als ze zeggen dit is de laatste, je krijgt korting, etc. zucht). En toch hield ik van deze machine. Ik kocht hem precies in de tijd dat beide kinderen nog volop in de verkleedkleren en de knuffels zaten. Ik heb er dan ook heel wat op gemaakt. Ik begon met twee "aliëns" die mij op zolder nog steeds aan zitten te kijken. Ook deze machine had een voorganger. Een Toyota. Gekregen van mijn ouders bij mijn afstuderen. Een eenvoudige maar oerdegelijke machine. Daar heb ik veel op gemaakt, van babykleertjes tot een flinke wollen wintermantel voor de man aan toe. En opeens was bij op. Ik zie mijn man nog met de machine naar de auto lopen om hem naar de stort te brengen, auw! Dat deden we deze week anders. De Brother bracht ik zelf naar de stort. Het ging me wel aan m'n hart. Ik zette hem in de container voor elektrische apparaten, het rook er naar frituurvet. Ook dat nog dacht ik, geen eens verse bloemen erbij. Weet je wel wat een naaimachine betekent? Moet het daar staan tussen vieze apparaten die alleen maar gediend hebben om vette happen te maken, of te snel gekochte apparaten die nergens toe dienden? Och, arme machine. Maar daar viel mijn oog op een andere naaimachine, Een gele! Daar heb ik de mijne naast gezet. Ik heb hem bedankt voor alle uren die we samen doorbrachten met allerlei lapjes en patronen. In de woonkamer, op zolder. Hij is zelfs meegeweest naar Tsjechië zodat ik in de vakantie door kon gaan met poppenkleertjes maken. Ik heb er in de naaichallenge nog een nieuwe (veel te grote) hoes voor gemaakt. En zeker, we hadden ook ruzie, over de te vele lussen aan de onderkant van het naaiwerk. Tot het echt niet meer ging en ik besloot een luxere duurdere Pfaff te kopen. Na een bedankje nog een bemoedigend woordje, ze stonden daar nu samen, om over hun belevenissen heen en weer te praten. Dag Brother!
