Gisteren was het aswoensdag. Maar wel anders dan anders. Konden we vorig jaar nog een askruisje in de kerk halen, werd het dit jaar virtueel "gestrooid" via de livestream. Ik mis het allemaal wel (heel erg). Ik ben ook veel tegengekomen dat er dit jaar minder mensen vasten omdat alles al het hele jaar sober was. Ja, en toch doe ik het wel. Dit jaar vasten we zoals andere jaren van vlees, alcohol, snoep en koek. En dit jaar vast ik ook van Facebook. Er blijft genoeg over om wel te eten en te drinken, we hebben al twee dagen heerlijk vegetarisch gegeten. En in plaats van kletsen via Facebook stuur ik nu elke dag een kaartje, ouderwets via de post.
Vandaag kwam er een flink pakket binnen, ik heb heel veel kaartjes besteld bij Dille en Kamille. En postzegelvellen bij post.nl. Gisteren had ik m'n eerste kaartje op de bus gedaan uit m'n bestaande collectie. En natuurlijk ging die naar mijn moeder. Een heleboel poezen erop, want o ze wil zo graag een poes.
En ja, schoonmaken gaan we ook, zo milieuvriendelijk mogelijk. Ik heb Castillezeep gekocht, 100 % plantaardig en zonder palmolie. Geschikt voor onder de douche en voor het huishouden. Die neem ik van de zomer ook mee met kamperen!
En vandaag ging het tweede kaartje. Deze puttertjes gingen naar een oud-college. Ik las in ons kerkblaadje dat ze in het verzorgingstehuis is opgenomen. Ik zie ons nog zo bijpraten over werk en privé, ze leerde me wat kneepjes van het vak en gaf me bij mijn afscheid een mooi poezie-album waar alle collega's iets liefs in hadden geschreven. Ik schrok van het bericht en dat de tijd vliegt en het leven zo broos kan zijn.
Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden, zo heeft een mens de liefde nodig om mens te worden.
Phil Bosmans