Een verlate gast is geen gast die verlaten is, maar een gast die verlaat is, dat wil zeggen later aankomt dan de bedoeling was.
En mijn moestuin is zowel verlaat als verlaten. Maar daar gaan we verandering in aanbrengen.
Mijn moestuintje heeft een beetje meegeleden met het virus. Dat wil zeggen, het opschonen en herinrichten en zaaien heeft op zich laten wachten, want ook hier weer geen kabouters die het werk van mij overnamen. Wel het onkruid! Dat heb ik dus eerst maar eens weggehaald. Ik ga altijd per vierkante meter aan de slag, eerst alle bakken en potten daar weghalen, onkruid tussen en naast de tegels weghalen, vegen, de bakken en potten opschonen. Er kwamen nog wat aardappels, wortelen en bietjes tevoorschijn. De aardappelen heb ik gelijk weer als pootgoed gebruikt want ze waren alweer een eind aan het uitlopen.
De potten zijn hier inmiddels leeg en de bakken zijn weer onkruidvrij, voor zover je onkruidvrij kunt zijn :-)
De aardbeien waren overwoekerd door kruipende bloemen waarvan ik de naam kwijt ben. Maar die plant stond bij onze buren in de tuin en zijn via de schutting naar ons gekomen en blijft terugkomen. Als het bloeit is het prachtig hoor maar je moet hem in bedwang houden. De aardbeiplant heeft het overleefd maar gebloeid heeft hij nog niet, ik ben benieuwd of dat nog gaat komen.
De hop was door diezelfde plant verstrikt, hier is alles weer weg, maar onderaan zie je nog wel wat van het blad, misschien herkent iemand het.
Maar met deze vrolijke aanblik ga je toch weer vol goede moed verder. Gelukkig heb ik ergens nog wel de energie gehad om deze bosviolen mee te nemen uit het tuincentrum. Die kleine viooltjes staan overal goed. Ik heb er ook een paar in het keukenraam staan. Geeft je weer wat vrolijkheid om weer verder te gaan met je werk.
De braam staat ook met zijn voetjes tussen allerlei plantjes die het naar hun zin hebben bij ons. Maar ziet er wel veelbelovend uit. Hopelijk weer veel bramen dit jaar, ik vind ze namelijk heerlijk. En nu op naar het tuincentrum voor zaadjes en moestuingrond.
